Als ik zie wat er allemaal over de projectweek Lentekriebels voor seksuele vorming op scholen wordt gezegd en geschreven, ga ik terugkijken naar hoe mijn seksuele opvoeding is verlopen, of niet is verlopen, beter gezegd. Ik kan me alles niet zo heel goed herinneren, maar ik weet nagenoeg zeker dat ik in de laatste klas van de basisschool geen bal afwist van seks en het geslachtsorgaan van meisjes. Dat werd in de eerste jaren van mijn puberteit ook niet veel beter. Thuis werd er enkel over seks gesproken als er visite was, in de vorm van seksueel getinte grappen, schuine moppen en obscene opmerkingen. Daardoor kreeg ik de indruk dat seks iets smerigs en belachelijks was. Ik keek dan ook heel vreemd op toen een heel serieuze buurjongen van 17 onze medische vraagbaak kwam lenen, omdat hij zich wilde verdiepen in de vrouwelijke genitaliën en hoe dat allemaal werkte. Dat verbaasde me hooglijk. Hoe kon iemand daarin geïnteresseerd zijn? Uiteindelijk ben ik er ook niet achter gekomen of zijn interesse voortkwam uit seksuele drijfveren of uit wetenschappelijke belangstelling. Hij is wel arts geworden. Ik had geen enkele behoefte om met mijn ouders over seks te praten. Sterker nog, het leek me vreselijk en volgens mij zagen zij dat ook helemaal niet zitten.
Toen ik een jaar of 17 was werkte ik in een schoenenwinkel. Daar had ik drie meisjes als collega die het af en toe leuk vonden om mij wat uit te dagen. Ik wist daar niet goed raad mee. Een vriend wilde me in die periode graag mee uit hebben. Daar gaf ik wel eens aan toe, maar ik voelde me niet op mijn gemak in de dancing. Ik was ook wat verlegen en werd wel eens verliefd op meisjes, maar wist dan niet zo goed wat ik er mee aan moest. Ook bekeek ik dan de meisjes met een romantische blik, zonder ook maar een moment aan seks te denken. Pas een flink aantal jaren later kreeg ik een relatie waarbinnen ook seksueel verkeer plaatsvond.
Het is dus allemaal wel goed gekomen met me hoor. Ik heb de clitoris wel gevonden, zullen we maar zeggen. Het had echter zoveel beter en gemakkelijker gekund. Ik heb lang geleefd met een ietwat verwrongen kijk op seksualiteit. Het was geheimzinnig en ook een beetje beangstigend en vulgair. Hoe anders had dat kunnen zijn als ik in het laatste jaar van het basisschool wat uurtjes Lentekriebels zou hebben gehad? En vooral als die voorlichting seksualiteit had laten zien als een prachtige uiting van liefde. En hoe je er open over kunt zijn. En als ik daarbij ook nog een beetje had geleerd hoe je met meisjes kunt omgaan. In feite zou het ‘t beste zijn als ouders deze taak op zich nemen. Helaas heb ik aan den lijve moeten ondervinden dat ouders dat moeilijk kunnen vinden en er zullen vast ook veel ouders zijn die er niet zo goed in zijn om zo’n onderwerp met hun kinderen te bespreken. Daarom is het in mijn ogen een uitkomst dat daar op school in wordt voorzien en dat er een methode voor is. Zodat het verantwoord wordt gedaan. Op welke leeftijd je dit aan kinderen aanbiedt en hoe de methode/lesstof er dan inhoudelijk uitziet, daarover kun je van mening verschillen. Daar zijn echter deskundigen voor. Pedagogisch deskundigen en deskundigen op seksueel gebied. Laten we daar dan maar wat vertrouwen in hebben. Ze doen het vast beter dan de visite van mijn ouders…
