In het voorgesprek voor een radio interview kwam weer ter sprake dat ik (in 1997) ook een boek heb geschreven over orgaandonatie. Het was een boek met interviews. Op de vraag hoe ik er nu tegenover stond antwoordde ik dat ik het een heel complexe materie vind. Vooral als je gelooft dat de mens een ziel heeft. De programmamakers keken daar wat materialistischer naar, en dat maakte dat ik het niet kon laten om met een pakkend voorbeeld te komen. Ik vertelde dat ik voor één van de interviews naar Limburg was gereisd voor een gesprek met een man (Frans) met twee harten; zijn eigen hart en het hart van een meisje van zeven. Het interview duurde korter dan gepland, want Frans kreeg een hartaanval toen ik er net een half uurtje was, waarna hij vervolgens met zwaailicht en loeiende sirenes werd afgevoerd. Hij heeft het overleefd, maar al snel werd duidelijk dat hij opnieuw getransplanteerd moest worden.
Dit voorval heeft me nog lang beziggehouden, en dat kwam doordat al tijdens het begin van het interview in mijn hoofd het beeld opdoemde van een jong meisje achter tralies. Ik kreeg het gevoel dat het hart van het meisje zich opgesloten voelde in het lichaam van een oude man. En nadat Frans een hartaanval kreeg had ik het gevoel dat dit de benauwdheid van het meisje was, dat zonder zelf die keuze gemaakt te hebben, plotseling deel was geworden van het systeem van een ander. Het voelde voor mij als een noodkreet die ik als schrijver van het boek moest horen. Toch heb ik het in het boek niet zo beschreven. Ik vond dit soort vage gevoelens niet thuis horen in een boek dat de opinie rond een beladen onderwerp kan beïnvloeden.
De programmamakers waren niet bijster onder de indruk van mijn verhaal geloof ik. Dat valt ze ook niet aan te rekenen. Maar het was niet voor niks dat ik het er bij haalde. Het beeld leeft nog steeds in mij, ook al zal het meisje inmiddels wel bevrijd zijn.
Fijn om te lezen dat jij er net zo over denkt.
Goed het delen en t maakt mij natuurlijk benieuwd naar de rest van je site
Groetjes, karin
Goed dat je er over verteld hebt en er is meer te vertellen over die arme mensen die met de beste bedoelingen als donor gebruikt zijn ik heb mij een dag laten voorlichten over donorschap pim van lommel was een van de sprekers en wat niemand weet die niet is voorgelicht door deskundige maar hersendood is niet dood van een werkelijk dode kan niets gebruikt worden.