Ik kan er wel van kotsen. Van personen en groepen die het volgende affiche verspreiden op de sociale media.

Het gore lef dat je je eigen ‘lijden’ ten gevolge van het dragen van een mondkapje in de supermarkt of het openbaar vervoer vergelijkt met de mondbescherming die burgers in Oekraïense steden nodig hebben bij het vullen van massagraven. Dat je een poosje verplicht thuiszitten voor de beeldbuis bij de warme kachel vergelijkt met het angstige verblijf in koude kale schuilkelders. Dat je eventjes wat dingen niet mogen doen vergelijkt met noodgedwongen op de vlucht moeten met achterlating van je huis en alles wat je verder dierbaar was. Dat je de anderhalve meter maatregel vergelijkt met het voorgoed afscheid moeten nemen van dierbaren. Zoals bijvoorbeeld de mannen die hun gezin naar de trein brengen en zelf achterblijven om te sneuvelen in de strijd. Dat je het gore lef hebt om je eigen comfortabele bestaan te vergelijken met al die stakkers die geen bestaan meer hebben. Het zou je nog een beetje sieren wanneer je je egocentrisme en je gebrek aan compassie niet zo hemeltergend schaamteloos zou etaleren.