De menselijke psyche is net een pan soep, traditioneel bereid volgens een beproefd recept. Men neme een pakketje erfelijke eigenschappen, voegt dit toe aan ruim water, doet er nog wat omgevingsfactoren, levenservaringen en belevenissen bij als kruiderij en laat het vervolgens flink koken zodat de smaken zich mengen, en voilà, de pan psychesoep is klaar. En dan maar hopen dat het smaakt. Want een nieuwe pan met echte soep is zo gemaakt, maar dat geldt niet voor psychesoep. De ingrediënten heb je niet meer, want die zitten in de soep. Dan kun je natuurlijk proberen om ze er weer uit te halen, maar dat wordt niks. Die zijn door het koken met elkaar vermengd en alles heeft de smaak van alles gekregen. Nee, nieuwe soep maken van de gebruikte ingrediënten is geen optie. Wat je dan nog wel kunt doen, is kijken of je met wat extra kruiderij in de vorm van zielenroerselen, mindfulness en verse waarden en frisse zienswijzen de smaak aan kunt passen aan wat jij lekker vindt. Maar vervolgens is het toch echt een kwestie van je bordje leegeten en te proberen om ervan te genieten.
Het verdient wel aanbeveling om elke keer voordat je ervan opschept even te roeren. De psychesoep gaat levenslang mee en als je nooit eens roert kunnen ingrediënten die wat zwaarder zijn op de bodem van de pan gaan klonteren, met als gevolg dat die ingrediënten nooit worden gegeten. Dat gaat ten koste van de smaak, maar ook wordt de soep dan bovenin erg dun en onderin erg dik, hetgeen voor bederf kan gaan zorgen. Dus af en toe roeren is must voor het behoud van de dikte, de houdbaarheid en de smaak. Verder is het met soep altijd oppassen dat je die niet zo heet eet als zij (hij kan ook) wordt opgediend. Smakelijk!
Haha echt leuke vergelijking !
Enne, voor onze houdbaarheid flink roeren in elkaars psyche dus haha.
Ha, ha, ja dat had ik nog buiten beschouwing gelaten, maar dat kan er zeker voor zorgen dat alle ingrediënten worden gegeten. 😉